30
|
zzzz
z
zz
Putovanja
/ Travel
našeg paviljona, postavlja pose-
tioca u aktivnu ulogu učesnika
u umetničkom radu, simbolišući
ideju da pojedinac može da uti-
če na tok istorije.
„Ujedinjene mrtve nacije“
čine slike na sirovom platnu –
materijalni ostaci procesa izla-
ganja dejstvu mešavine hemika-
lija i boja zastava zemalja koje
su prestale da postoje. Nabori
zastava i reljefno vezeni grbovi
umočeni u mešavinu ostaviće
potom tragove na betonskoj
podlozi, postavljenoj na čitavoj
površini poda paviljona Srbije
u venecijanskim Đardinima,
na čijem pročelju stoji natpis
„Jugoslavija“, podsećajući nas
na ono što je za slovenačkog
filozofa Mladena Dolara bila
paradigma nesvesnog i potisnu-
tog moderne Evrope. Zastava
prenosi svoje nabore i boje na
cementnu podlogu, dok sama
postaje obeznačena bojom i pre-
tvara se u umetničku sliku.
Po ugledu na natpis „Jugo-
slavija“, istim fontom i s jasnom
simbolikom, na belim unutra-
šnjim zidovima biće ispisana
bela trodimenzionalna slova
s nazivima i navedenim godi-
nama trajanja izabranih deset
država kojih više nema.
– Živimo u eri kontrolisa-
nog haosa – kaže Grubanov.
– Postoje i postojaće izolovane
zone sigurnosti kojima se po-
dižu barijere i utvrđuju granice
i ostatak „necivilizovanog“
sveta u kome dnevne žrtve od
nekoliko hiljada života „civilizo-
vanima“ ne znače ništa. Rečju –
Francisko Goja i njegova serija
slika „Las pinturas Negras“.
– Francisko Goja je Las Pin-
turas Negras radio na cemen-
tnoj podlozi zida svoje kuće kao
seriju gde je na uznemirujući
način preneo svoje životno i
slikarsko iskustvo i rezignaciju
društvenom nepravdom – ističe
Grubanov kao svoj uzor špan-
skog slikara. – Podna kompo-
zicija „Ujedinjene mrtve nacije“
je takođe rađena Gojinom
tehnikom na cementnoj podlozi
i nošena je jednom generacij-
skom rezignacijom nad savre-
menim društvenim tokovima i
putanjom kojom se odmotava
tok novije istorije. Moja slika je
poprište jednog događaja, ona
poput palimpsesta čuva sve
materijalne ostatke i likovne
tragove prolaska kroz materijal
istorije da bi se upozorilo i na-
govestile mogućnosti ponavlja-
nja zlosrećnih okolnosti.
Moja instalacija, međutim,
nije pesimistična, ona otvara
mogućnosti za interpretacije
istorijskih događaja i stavlja
fokus na svakog pojedinačnog
posetioca kao svoj integralni
deo, dajući mu moć da pomeri
ili zgazi materijal na podu i
time ispolji sopstveni suvereni-
tet da postane označitelj, a ne
samo označeni. Monumentalne
dimenzije oslikane podne insta-
lacije izlaze iz okvira statičnog
posmatranja slike i pozivaju na
akciju, postaju pozornica na ko-
joj su akteri svi koji se tu nađu,
koji učestvuju u kompoziciji i
razmeni iskustva sa umetnič-
kim delom.
Umetnost postoji da
razjašnjava i oseća
pitanja na koja društvo
nema odgovore, da
transformiše, ne samo
da učestvuje
e
Arts exists to
clarify and feel the
questions for which
society does not
have the answers, to
transform, not only
participate
