| 41 Malo je poznato da je Semjuel Beket, dobitnik Nobelove nagrade za književnost, posetio Beograd 1958. godine. U prestonici Jugoslavije proveo je nekoliko dana rešavajući autorska prava za prevode svojih romana, da bi potom otputovao u Lovran, gde je, sa svojomženomSuzanom, odseo u hotelu Beograd. Jer, srpskohrvatski je bio prvi evropski jezik na koji su prevedena Beketova dela, ako ne računamo prevode koje je sampisac radio. Prevoditeljka Kaća Samardžić bila je žena Radomira Konstantinovića, jedinstvenog intelektualca, čiju Filosofiju palanke danas citiramo više nego ikad. Zahvaljujući pismima koje je Rade razmenjivao sa Beketom, kao i jednoj krišomsnimljenoj fotografiji Srboljuba Vranića, reportera Politike, danas imamo uspomenu na Beketovu posetu Beogradu. Na njoj su Beket i Kaća kako šetajuUlicomNarodnog fronta. Beket je bio skroman i povučen. Kao da je baš zato privlačio pažnju javnosti. Ljubav između irskog i srpskog naroda proteže su od ličnih simpatija do naklonosti domaće čitalačke publike prema irskoj literaturi. Bliskost i prepoznavanje odrazili su se i na rano interesovanje mladih beogradskih pozorišnih umetnika za komad Čekajući Godoa, koji je izazvao globalnu revoluciju u poimanju pozorišta. Beograd je prvi grad posle Pariza koji je dobio svoju postavku prvog antikomada u istoriji pozorišta. Kao što je slučaj i sa drugim revolucijama, i ova je bila teška. Na sam dan premijere predstava je skinuta sa repertoara Beogradskog dramskog pozorišta, a legenda kaže da je ključnu ulogu u tome odigrao Miroslav Krleža, kome se nije dopao nihilistički ton drame. Reditelj Vasilije Popović, inače prvi diplomirani student režije Akademije dramskih umetnosti, pod pseudonimomPavle Ugrinov, doživljava strašan profesionalni udarac i dobija zabranu režiranja u pozorištu na Krstu. Autori predstave nisu dozvolili da ih to spreči da publici pokažu svoj rad i u tome im je pomogao tada mladi, ali perspektivni slikar Mića PoSAMO NAIZGLED NIŠTASENEDEŠAVA IT ONLY APPEARS AS THOUGH NOTHING’S HAPPENING ČEKAJUĆI GODOA, DOBILI SMO BEKETA WHILEWAITINGFORGODOT,WEGOTBECKETT Belgrade was the rst city after Paris to receive a setting for the rst anti-play in the history of theatre. As with other revolutions, this one was also tough Beograd je prvi grad posle Pariza koji je dobio svoju postavku prvog antikomada u istoriji pozorišta. Kao što je to slučaj sa drugim revolucijama, i ova je bila teška Čekajući Godoa u pariskom pozorištu Eberto juna 1956. “Waiting for Godot“, Paris theatre Hebertot, in June 1956. Tekst/Words: Ana Popović, pozorišni reditelj / theater director Fotografije/Photography: Veljko Živković, Getty
RkJQdWJsaXNoZXIy MzExMjc5