| 51 Kada su jednog dana sredinom šezdesetih godina prošlog veka Džerom Ragni i Džejms Rado šetali Central parkom u Njujorku ćaskajući o scenariju za svoj budući mjuzikl, naišli su na grupu hipika. Ti dugokosimladi ljudi, neformalnoobučeni, bili suopruženi na travi, okruženi transparentima protiv rata uVijetnamu. Došla je i policija u nameri da ih rastera, ali se grupa poskidala do gole kože. Policajci su šokirani ustuknuli, ali je ta scena odredila budućnost pozorišta, a potom i kinematografije. Ragni i Rado postavili su Kosu na Brodveju i scenu kojoj su prisustvovali uz akorde pesme To sam ja. Bilo je to 29. aprila 1968. Godinudanakasnije istoimenabeogradskapredstava, prva na jednom stranom jeziku u svetu, treća posle Brodveja u Njujorku i Vest enda u Londonu, doživela je pravi bum u Jugoslaviji. Naga tela do tada nikada nisu bila viđena na pozorišnim daskama ne samo Jugoslavije već i globalno, a ništa manje važan za popularnost Kose nije bio ni libreto – priča o pobunjenoj generaciji koja traži izlaz iz ratnog besmisla i malograđanštine. I muzika je bila sjajna, pa i danas pevušimo Daj namsunca ili GodinuVodolije. Autentičnost su davali naturščici, prvi put masovno angažovani u našem teatru, a glamur izvanredan plakat Vladislava Lalickog, po ugledu na američki, ali čak i efektniji. Nezapamćenoj slavi priče o slobodnoj ljubavi umesto rata bitno je doprineo i film Kosa Miloša Formana iz 1979, sa Tritom Vilijamsom u ulozi Bergera, glavnog dase iz plemena, i Džonom Sevidžem, koji je tumačio upravo regrutovanog Kloda Hupera Bukovskog, punog sumnje u smisao vojnog poziva. Publika se nadalje delila, bar njen ženski deo, na ljubitelje prvog, boljeg frajera i sasvim nevine žrtve politike, i drugog, na čije je mesto Berger upao i avionom odleteo na front u pokušaju da Klodu omogući poslednju predratnu priliku za ljubav. Mnoge su se devojke identifikovale sa Šilom (Beverli d’Anđelo), curom iz visokog društva, u koju su obojica bili zaljubljeni, a baš svi su plakali kad je uz zvuke fantaBeogradska predstava, prva na jednom stranom jeziku u svetu, treća posle Brodveja i Vest enda, godinu dana nakon prve „Kose“ promenila je pozorišnu i društvenu sliku prestonice i uvela Jugoslaviju u veličanstvenu hipi eru The Belgrade version of Hair, the rst in a foreign language worldwide, and only the third anywhere, after Broadway and the West End, a year after Hair’s premiere, changed the theatrical and social image of the capital and propelled Yugoslavia into the magni cent hippie era Tekst/Words: Dragana Nikoletić Fotografije/Photography: Atelje 212, privatna arhiva, Profimedia.rs Završna scena Kose, evergrin Daj nam sunca, na sceni Ateljea 212 Final scene of Hair, the evergreen “Let the Sunshine In” on the stage of Atelje 212 Scena iz filmske verzije Miloša Formana koja je osamdesetih iznova popularisala Kosu Scene from Miloš Forman’s screen adaptation, which popularised Hair again in the 1980s
RkJQdWJsaXNoZXIy MzExMjc5