| 87 me. Duhovit, uvek spreman na šalu, postao je omiljen u svom gradu. Narednihdvadesetakgodina, kolikoboraviuDubrovniku,bori sesdugovima, oskudicom, menja slabo plaćene poslove. Međutim, te godine bile sunajplodnije razdoblje njegovog književnog i pozorišnog stvaranja. Srećom, postalo je jasno da u Držiću čuči genije i da je rođen da stvara remek-dela, a da su komedija i sarkazam njegovo oružje. Naime, svet Držićevih komedija čine ljudi iz svih slojeva društva, to su seljaci, sluge, kurtizane, trgovci, plemići. On na vrednosnoj društvenoj lestvici iznad vlastele stavlja običan narod, a stvarnost prikazuje kakvom jeste, uvek kroz oštru kritiku i satiru. Osim što je komedijama mamio smeh, on je i ismevao neukusne zabave u Noveli od Stanca, hvalisave vojnike u Arkulinu, raspusne mladiće i nemoćne očeve u Dundu Maroju, tvrdice u Skupu. Teme jenalaziousvakodnevnom okruženju, kao i inspiraciju za likove, koji su životni i zato se i pamte. NIJE SMEO NI DA POMISLI NA DUBROVNIK Kroz dela je prikazao složen odnos prema rodnom gradu – on Dubrovnik i voli i zamera mu. Grad je istovremeno i čaroban, idiličan, ali je i grad ograničene uprave, grad koji vodi „20 ludih nakaza“. A Držić želi da to promeni. Zbognezadovoljstvadruštvenim stanjem u Dubrovniku, posebno radom Senata, kao i zbog velike želje da se reši materijalnih nedaća, postao je zaverenik. Kad je 1566. putovao u Firencu, zatražio je pomoć toskanskog vojvode Kozima Prvog Medičija da sruši aristokratsku vladu u Dubrovniku. Priželjkivao je državni udar protiv Senata posle kog bi vlast ravnopravno delili vlastela i građani, a Medičijevi bi zauzvrat imali poslednju reč u gradu. Odgovor Medičija kom se nadao nikada nije dobio, te je posle te neuspele zavere 1562. zauvek otišao u Veneciju. Tamo je naredne godine postao kapelanmletačke nadbiskupije i na toj dužnosti ostao je do smrti 1567. Sahranjen je u Bazilici Svetog Jovana i Pavla, jednoj od najlepših i najuglednijih crkava uVeneciji. Umro je u tuđini ne smevši dapomisli naponovni povratak u voljeni Dubrovnik. Ipak, pet vekova kasnije i dalje je omiljeni dubrovački sin, najveći književnik renesanse s ovih prostora. Njegova dela, koja se proučavaju u školama i na fakultetima, ustanove i manifestacije stvorene njemu u čast govore o veličini njegovog stvaralaštva, koje živi i danas. NADIMAK MU JE BIO VIDRA Veliki književnik bio je poznat i kao Vidra, a veruje se da su ga tako prozvali jer je često boravio u prirodi oko Rijeke dubrovačke. Priča kaže i da je taj nadimak dobio jer je vidra zapravo bila simbol Držićeve lukavosti. HIS NICKNAME WAS THE OTTER This great writer was also known a ectionately as The Otter, and he is believed to have been called that because he often spent time in nature around the Rijeka Dubrovačka inlet. It is also said that he was given this nickname because the otter actually symbolised Držić’s cunning. Marin Držić (Dubrovnik 1508 – Venecija 1567) Marin Držić (Dubrovnik, 1508 – Venice, 1567) Er Srbija leti do Dubrovnika 7 puta nedeljno Air Serbia flies to Dubrovnik 7 times a week
RkJQdWJsaXNoZXIy MzExMjc5